این رژیم دیگه پای گوره ، فقط منتظر یک لگد دیگر از مردمه تا کارش تموم بشه !

دوستان و همرزمان ، همه نشانه ها دال بر این است که این رژیم دیگر عمر زیادی نخواهد کرد . این رژیمی است که اکثر طرفداران سابق رهایش کرده اند و بسیاری از آنان را به زندان انداخته ، بین معدود آنان هم که باقی مانده اند در بالاترین سطوح رژیم برخوردهای جدی در جریان است . در نتیجه مثل بعضی دولتهای دیکتاتوری مثلا کره شمالی یا شوروی زمان استالین یا حتی ایران زمان شاه یک رژیم یک پارچه  نیست بلکه از هم پاشیده و فلج شده است و قادر به عکس العمل قاطع مثل زمان خمینی نیست که با یک دستور امام هزاران نفر را در زندانها اعدام میکردند . در عین حال بر خلاف بعضی رژیمهای دیکتاتوری مثل عربستان سعودی در خارج از کشور هم دوستان قدرتمندی ندارد که از آن حمایت کنند به اضافه آن که با اتخاذ سیاستهای بسیار ابلهانه ، مانند حذف یارانه ها ، خود به خود مردم را به شورش تحریک میکند در حالیکه بعضی رژیمهای دیکتاتوری مانند کمونیستهای چین لا اقل از این حیث سعی کرده اند مردم را راضی نگهدارند.  دوستان… ، این رژیمی است ره گم کرده و آشفته و حیران که به مراحل پایانی عمرش نزدیک میشود ، فقط منتظر یک لگد از مردم توی کوچه و خیابان است تا سرنگون شود . بیایید همه با هم و متحد این آخرین فشار را بر رژیم وارد آوریم و آن را به درون گوری که خود برای خود کنده است بیندازیم .

«دوراندیش»

علی مطهری: امضاهای سؤال از احمدی نژاد به حد نصاب رسیده / کسی امضای خود را پس نگرفته است

علی مطهری درخصوص اخبار منتشر شده درباره اسامی نمایندگان مجلس و رد امضای طرح سئوال از احمدی نژاد، گفت: این فضا‌سازی است که از سوی برخی سایت‌ها و نمایندگان افراطی حامی دولت انجام می‌شود.

این نماینده تهران در گفت‌و گو با آفتاب گفت: اگر کسی قرار بود امضایش را پس بگیرد باید نزد من می‌آمد اما تا امروز حتی یک نفر هم برای پس گرفتن امضاء مراجعه نکرده است.

وی ادامه داد: تعداد امضاها به حدنصاب لازم برای طرح سئوال از رئیس‌جمهور رسیده است.

به گفته وی نصاب لازم امضاء برای این طرح ۷۱ امضا است که طرح مذکور بیش از ۵۰ امضا دارد و هیچ‌کسی به غیر از خود او از اسامی امضاء کنندگان مطلع نیست.

نماینده تهران درپاسخ به این سئوال که طرح مذکور پس از جمع‌آوری امضاهای مورد‌نیاز چه زمانی به هیأت رئیسه تقدیم می‌شود، خاطرنشان کرد: این طرح با توجه به شرایط اجتماعی و سیاسی مطرح خواهد شد؛ به‌عنوان مثال تا قانون هدفمند کردن یارانه‌ها اجرایی نشود و قیمت حامل‌های انرژی مشخص نشود این طرح به هیأت رئیسه ارائه نخواهد شد.

این عضو اصول‌گرای مجلس علت این تصمیم درخصوص زمان ارائه طرح سئوال از رئیس‌جمهوری را جلوگیری از ایجاد تنش در جامعه عنوان کرد و گفت: البته من شخصا معتقد نیستم که طرح این سئوال باعث تنش در جامعه می‌شود مردم ما باید با واقعیات روبه‌رو شوند و و بدانند طرح سئوال از رئیس‌جمهور یک واقعیت و حق نمایندگان است شاید توضیحات رئیس‌جمهور مجلس قانع کند.

وی گفت: متاسفانه عده‌ای از این قضیه تابو ساخته‌اند و آن را بزرگ جلوه می‌دهند به همین علت است که برای زمان طرح آن محتاط عمل می‌کنیم.

مطهری ادامه داد: معتقدم جامعه باید به رشد احتماعی و سیاسی رسیده باشد که طرح این‌‌گونه مسائل عادی این‌قدر با جنجال عده‌ای مواجه نشود.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس گفت: حتی در زمان جنگ و یا زمانی که تهران زیر بمب باران هم باشد سئوال از رئیس‌جمهور باید امری طبیعی باشد و سئوال از رئیس‌جمهور به راحتی انجام شود کسی واهمه‌ای از ایجاد تنش و مسائل این چنینی نداشته باشد.

وی افزود: البته دراین میان رسانه‌ها هم باید خیلی عادی برخورد کنند و جنجال نکنند.

مطهری یادآور شد: معتقدم سئوال از رئیس‌جمهور ممکن است باعث تفاهم بیشتر مجلس و دولت هم بشود متاسفانه حامیان افراطی دولت مقداری عجله می‌کنند ما قبلا نقاط مثبت رئیس‌جمهور را گفته‌ایم حال می‌خواهیم سئوال کنیم و این باید خیلی عادی باشد. این به صلاح دولت و نظام است.

ممانعت از حضور میرحسین موسوی در مراسم ختم

چهارشنبه 3 آذر به نقل از سایت کلمه :

نیروهای امنیتی از شرکت میرحسین موسوی در مراسم ختم یکی از اقوام نزدیکش که پدر سه شهید دوران جنگ بوده است، ممانعت به عمل آوردند.

به گزارش خبرنگار کلمه، میرحسین موسوی که قصد شرکت در مراسم سومین روز درگذشت حاج بهرام سلیمی، – پدر همسر یکی از دختران مهندس موسوی و پدر سه شهید دوران جنگ – را داشت، با ممانعت نیروهای امنیتی رو به رو شد که از حضور وی در مسجد جلوگیری کردند.

این گزارش حاکی است، این مراسم ختم که تعداد زیادی از خانواده‌های شهدا و سرداران و رزمندگان دوران دفاع مقدس در آن حضور داشتند، توسط نیروهای لباس شخصی و امنیتی به شدت کنترل می‌شد.

بر اساس این گزارش، دامنه محدودیت‌ها و تنگ‌نظری‌ها تا جایی پیش رفت که حتی نام میرحسین موسوی از پیام تسلیتی که توسط جمعی از دوستان و سرداران دوران دفاع مقدس و خانواده شهدا به روزنامه‌ها داده شده بود، حذف شد.

اقدام ماموران امنیتی در جلوگیری از حضور مهندس موسوی در مجلس ختم یکی از بستگانش و حذف نام او از فهرست پیام تسلیت در روزنامه‌ها، در حالی صورت می‌گیرد که بارها مسئولان مختلف کشور در ماههای اخیر از پایان یافتن جنبش سبز و پایان یافتن تاثیر میرحسین موسوی بر آن سخن گفته اند، که به نظر می‌رسد این ادعاها با رفتارها و محدودیت‌های اخیر در تناقض است.

بیانیه شماره ٢ فعالان دانشجویی برای اعتصابات سراسری در دانشگاهها به مناسبت روز دانشجو

جرس: در پی انتشار فراخوان جمعی از فعالان دانشجویی برای اعتصابات سراسری دانشگاهها به مناسبت ۱۶ آذر و روز دانشجو و استقبال دانشجویان دانشگاههای مختلف سراسر کشور از این موضوع، بیانیه شماره ٢ این فعالان دانشجویی با ارائه پیشنهاداتی جهت اعتصاب و اعتراضات هماهنگ و منسجم، منتشر شد.

این فعالان دانشجویی در بیاینه شماره یک خود، که ابتدای هفته جاری آن را منتشر کرده بودند، دانشجویان را به اعتصاب سراسری در تاریخ های ۱۵ و ۱۶ و ۱٧ آذر امسال فراخواندند.

به گزارش منابع خبری جرس، متن بیانیه شماره ٢ فعالان دانشجویی برای ایجاد هماهنگی و ارائه پیشنهاداتی جهت اعتصابات دانشجویی به شرح زیر است:

از آنجایی كه اولین بیانیه این گروه در آستانه فرارسیدن ماه آذر و ماه دانشجو و فراخوان برای اعتصابات سراسری دانشجویی در سراسر دانشگاه های تهران و شهرستان ؛با استقبال زیادی در سایت های خبری و اجتماعی و در محافل دانشجویی روبه رو شد؛ ما جمعی از دانشجویان دانشگاه های تهران در راستای تحقق هر چه بهتر این اعتصاب و منسجم بودن و هماهنگ بودن آن در پوشش یك اعتصاب واقعی سراسری دانشجویی برنامه های خود را پیشنهاد می دهیم :

۱- در روز ۱۵ آذر ماه همه دانشجویان باید با حضور در دانشگاه از رفتن به كلاس درس خود داری كرده و در مقابل دانشكده های مربوطه تجمع نمایند. دانشجویان در این روز می توانند با در دست داشتن پلاكارد یا عكسهایی با مضمون دانشجو و ۱۶ آذر برای فردای آن روز كه ۱۶ آذر ماه می باشد برنامه ریزی كنند.ما از همه دانشجویان می خواهیم تا رفتن به كلاس درس را در این روز و روز های بعد تعطیل كنند.در دانشگاه هایی كه چند دانشكده نزدیك به هم دارند دانشجویان می توانند با به هم پیوستن به هم فریاد اعتراضات خود را در صحن دانشگاه طنین انداز كنند.همچنین با دادن پیام هایی در قالب بیانیه و اطلاعیه از دانشجویان سایر دانشگاه های كشور از دولتی و ازاد گرفته تا پیام نور و هر دانشگاه دیگری بخواهند كه به جمع اعتصابیون بپیونندند. برای جلوگیری از اتفاقات به دور از شان فعالیت مدنی كه ممكن است مثل هر زمان دیگری نیروهای خودسر به راه بیندازند دانشجویان باید هوشیار و آگاه باشند.

عزیزان دانشجو نیاز به گفتن نیست كه اگر در این روز بتوانیم به این شیوه و با اعتماد و شجاعت كامل عمل نمائیم قطعا نه تنها برای روزهای بعد منسجم تر و هماهنگ تر شده ایم بلكه با برد خبری آن می توانیم دانشجویان بیشتری را با خود همراه كنیم.

٢- در روز ۱۶ آذر ماه همه دانشجویان با برگزاری مراسم بزرگداشت روز دانشجو محكم تر از دیروز باید فریاد حق طلبی و آزادی خواهی خود را سر دهند. در این روز نیز دانشجویان باید از رفتن به كلاس درس خودداری كرده و در صحن علنی هر دانشگاه تجمع كرده وخواسته های خود را در قالب بیانیه اعلام بدارند. از آنجایی كه جای جای ایران عزیز امروز روزهای سخت و دردناكی را به خود می بیند این وظیفه ملی و انسانی ما دانشجویان به عنوان قشر تحصیل كرده می باشد كه در قبال سرنوشت كشورمان و ملت مان و خودمان احساس مسئولیت كنیم و انزجار خود را از وضع آشفته كشورمان نشان دهیم. همه ما می دانیم كه چه انسان های آزاده و بی گناهی كه امروز در زندان های حکومت نامشروع جمهوری اسلامی گرفتار آمده اند؛ همه ما از كشته شدن دوستان و همكلاسی هایمان به دست عوامل حکومت باخبریم؛ همه ما دوستان و همكلاسی های دربند مان را هنوز می شناسیم و هر روز می شنویم از فشار ها وشكنجه هایی كه بر آنها روا داشته می شود؛ همه ما اوضاع بد و دردناك اقتصاد ملی را به خاطر سیاست های سو و كینه توزانه رژیم با تمام وجود لمس می كنیم؛ همه ما شور واشتیاق و امید مردم را دیدیم و دیدیم كه خودكامه گان چطور یاس و نا امیدی و افسردگی را به چهره ملت ما پاشیدند؛ همه ما هنوز یاد سهراب ها و ندا ها و كمانگر ها را در خاطرمان گرامی می داریم؛ همه ما می دانیم كه چشم امید ملت دردمندمان به ما به عنوان جوانان تحصیل كرده و دانشگاهی دوخته شده و می دانیم كه  جمهوری اسلامی از به بند و زنجیر كردن و كشتن و اعدام ابایی ندارد و مثل خون آشامی است كه هر روز از خوردن خون ملت بیشتر لذت می برد.

با همه اینها این وظیفه ملی و انسانی ماست كه در حد توان خود انزجار و تنفر خود را نسبت به این اوضاع اسفناك اعلام داریم. روز ۱۶ آذر كه روز گرامیداشت سه دانشجوی شهید و كشته شده راه آزادی و عدالت هست فرصت بسیار مناسبی است تا جنبش دانشجویی برای اولین بار متفاوت از همیشه و در قالب یك جنبش سراسری و منسجم این دین خود را جامه عمل بپوشاند. در این روز دانشجویان باید خواستار بی قید و شرط همه زندانیان سیاسی و عقیدتی شده و محاكمه عاملین این جنایت ضد بشری را خواستار شوند. دانشجویان باید بر مسأله استقلال و آزادی دانشگاه تاكید كرده و خواستار بازگشت اساتید دلسوز و گرانقدر بازداشت شده و اخراج شده به جمع دانشگاه شوند. در این روز همچنین باید یاد شهدای سبز گرامی داشته شود تا نشان بدهیم كه یاد آنها هنوز زنده است و جنبش مردمی سبز زنده تر. دانشجویان بعد از برگذاری مراسم بزرگداشت ۱۶ آذر در حالی كه عكس ها و نماد های روز دانشجو و جنبش سبز را به همراه دارند در صحن دانشگاه دست به راهپیمایی های آرام بزنند.

– در روز ۱٧ نیز دانشجویان باید با حضور در دانشگاه ها از رفتن به كلاس درس خودداری نمایند و یك بار دیگر با جمع شدن در مقابل دانشكده ها بر مواضع خود پافشاری كنند. بعد از آن با تشكیل اجتماعات بزرگ تر اقدام به راهپیمایی آرام در دانشگاه نمایند.
دانشجویان باید بدانند كه ۱۶ آذر روز دانشجوست و خیلی از یاران دبستانی و همكلاسی های ما امروز در زندانهای پوشالی رژیم نامشروع گرفتار آمده اند. ما باید در این روز خواستار آزادی هر چه سریع تر همكلاسی هایمان و بازگشت سرفرازانه آنها به جمع دانشگاه باشیم
عزیزان امید است كه با یاری شما در این سه روز برای اولین بار در تارخ جنبش دانشجویی ایران متفاوت ظاهر شویم.
در پایان از همه از همه دوستانی كه این بیانیه را می خوانند می خواهیم در گسترش آن ما را یاری دهند. از كسانی كه در سایت ها و شبكه های اجتماعی اینترنتی فعالیت می كنند می خواهیم تا این بیانیه را به صورت گسترده منعكس نمایند. الان به خاطر جو امنیتی و پلیسی حاكم بر جامعه هر كدام از ما خود یك لیدر برای این اقدام مبارك و عظیم محسوب می شویم. هر فرد باید این خبر را به نوبه خود چه در سطح دانشگاه ها و چه در سطح خوابگاه های دانشجویی و یا سایت های خبری و یا حتی رسانه های شنیداری و دیداری منعكس نماید.

جمعی از دانشجویان دانشگاه های تهران( دانشگاه تهران- دانشگاه علامه طباطبایی- دانشگاه علم وصنعت ایران- دانشگاه امیر كبیر- دانشگاه صنعتی شریف- دانشگاه شهید بهشتی- دانشگاه تربیت معلم تهران )

گفتنی است گروهی از دانشجویان و همچنین فعالان دانشجویی جنبش سبز مقیم خارج از کشور نیز، در آستانه فرا رسیدن ١۶ آذر و روز دانشجو، طی فراخوانی از دانشجویان ایرانی سراسر جهان خواستار گرامیداشت این روز و سازماندهی مشترک برای برگزاری مراسم همزمان شده بودند.

مهندس کجایی؟

یک عدد مهندس آرشیتکت و نقاش و سیاستمدار مدتی است ناپدید شده است . از یابنده خواهشمندیم به آدرس جنبش سبز ، ایران ، خبر داده و ملتی را از نگرانی نجات دهند (همسر ایشان هنوز پدیدار هستند و به فعالیتهای سیاسی خود ادامه میدهند ولی متاسفانه از شوهرشان مدتهاست خبری نیست)

 

«دوراندیش»

گیتس: شواهدی از شکاف میان رهبر و رئیس جمهور ایران وجود دارد

بی بی سی : رابرت گیتس، وزیر دفاع آمریکا گفت که تحریم های وضع شده علیه ایران ممکن است باعث ایجاد شکاف میان محمود احمدی نژاد و آیت الله علی خامنه ای شده باشد.

آقای گیتس امروز سه شنبه ۲۵ آبان (۱۶ نوامبر) گفت که «شواهدی» وجود دارد که نشان می دهد رهبر جمهوری اسلامی به تدریج دچار تردید می شود که شاید رئیس جمهوری این کشور در مورد میزان تاثیر تحریم ها بر اقتصاد ایران، به او «دروغ» گفته باشد.

وزیر دفاع آمریکا این اظهارات را در دفاع از سیاست دولت اوباما در مورد برنامه هسته ای ایران بیان کرد که مبتنی بر افزایش فشار اقتصادی برای متقاعد کردن تهران به تجدید نظر در سیاست های خود است.

اظهارات رابرت گیتس یک هفته بعد از آن منتشر می شود که بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، تحریم های اقتصادی علیه ایران را شکست خورده دانسته بود.

نخست وزیر اسرائیل از غرب خواسته بود مسئولان ایرانی را متقاعد کند که ممکن است برای واداشتن تهران به عقب نشینی از برنامه «تولید سلاح هسته ای»، دست به اقدام نظامی بزند.

آقای گیتس در سخنان امروز خود تاکید کرد که اگر چه معتقد است «رهبران ایران هنوز در پی به دست آوردن سلاح هسته ای هستند»، اما اقدام نظامی را، راه حل درازمدتی برای بازداشتن آنها از این هدف نمی داند.

وی گفت که حمله نظامی، ایرانیان را در مسیر کسب سلاح های هسته ای متحد کرده و به مخفی کاری بیشتر وا خواهد داشت.

وزیر دفاع ایالات متحده افزود: «تنها راه حل درازمدت برای بازداشتن ایرانی ها از تولید سلاح هسته ای آن است که متوجه شوند که این کار به نفعشان نخواهد بود».

مقام های جمهوری اسلامی ایران، هر گونه تلاش برای تولید سلاح های هسته ای را رد می کنند.

بحران عظیم اقتصادی در راه است ، رهبران سبز ، اینبار دیگر فرصت را از کف ندهید (دوراندیش)

صدای غرش رعد را میشنوید ؟ طوفانی خانمان بر انداز در راه است و به زودی ابرهای سیاه یک بحران اقتصادی عظیم  بر سر ایرانیان سایه خواهد افکند . دولت ابله احمدی نژاد با دست خود تیر خلاص بر شقیقه خود زده است . پس از اتلاف بیش از سیصد ملیارد دلار درآمد نفت در عرض چهار سال ،  اکنون که کف گیرشان به ته دیگ خورده و بهای نفت پایین آمده و تحریمها فشار آور شده اینان با بی خردی تمام در میان این بحران عظیم اجتماعی که ایران را فراگرفته وقت گیر آورده اند که یارانه ها را نیز حذف کنند .

فرصت طلایی پس از انتخابات 88 به علت دست دست کردن و ملایمت بیش از حد شما از دست رفت . آنوقت که ملیونها مردم با شور و حرارت در خیابانها بودند و حکومت عقب کشیده و دستپاچه شده بود کوتاه آمدید تا جنبش سرد شد و مردم به خانه ها بازگشتند . به دولت فرصت دادید تا ارتش شکست خورده و هزیمت یافته خود را دیگر بار سامان دهد و کنترل خیابانها را به دست بگیرد . بیایید اینبار دیگر کوتاه نیایید و مرد و مردانه از مردم بخواهید در اعتراض به این طوفان اقتصادی که از راه میرسد به خیابانها بریزند و دست به اعتصاب و تحصن بزنند . رهبران عزیز ، تا کی منتظر اجازه از وزارت کشور برای تظاهرات خواهید ماند . اجازه ای که هرگز صادر نخواهد شد . اکنون وقت عمل است نه  گدایی مجوز تظاهرات از خامنه ای و احمدی نژاد.

اینبار دیگر این فرصت طلایی را از دست ندهید . به درک که احتما ل دارد جمهوری اسلامی نیز در جریان اعتراضات عظیم مردمی سرنگون شود و شما خود را مقصر بشمارید ، مسئله حیاتیتر از آن است که اکنون غصه بقای جمهوری اسلامی و عصر طلایی خمینی  را بخورید . به جرئت باید گفت که اینبار آینده ایران مطرح است ، زندگی اقتصادی مردم مطرح است ، بلای وحشتناک فقر گسترده که از افق سیاستهای نابخردانه احمدی نژاد سر زده است . مسئولیت شما در برابر آینده ایران بسی حیاتیتر از احساس وظیفه ای است که برای دوام و بقای جمهوری اسلامی میکنید. از طرف تک تک مردم ایران ، از طرف خیل عظیم  بیکاران و آنان که  به زودی به صف آنان خواهند پیوست  ، از طرف توده عظیم حقوق بگیران و کارگران و کارمندان که در تورمی که از راه میرسد سرمایه یک عمر خود را از دست خواهند داد ، از شما میخواهیم ، اینبار دیگر کوتاه نیایید.

«پیروزی نزدیک است»

«دوراندیش»

زهرا رهنورد رهبر جنبش سبز؟ آیا ملت ایران آماده پذیرش رهبری یک زن د رمبارزه برای دموکراسی میباشد؟ (دوراندیش)

در تاریخ اخیر جهان کم نبوده اند زنانی که نماد مبارزه آزادیخواهی ملت خود شده و آنرا تا پیروزی نهایی رهبری کرده اند . در فیلیپین کورازان آکینو پس از قتل شوهرش به دست نیروهای امنیتی مارکوس در سال 1983 رهبری مبارزه بر علیه دیکتاتوری مارکوس را در دست گرفت و سرانجام آن را به پیروزی رساند . آنگ سان سویی برنده جایزه صلح نوبل در برمه هم اکنون پس از سالها هنوز به مبارزه خود علیه دیکتاتوری نظامی برمه ادامه میدهد و نماد مبارزه مردم برمه علیه یکی از خشنترین دیکتاتوریهای مدرن است .

احساس و برداشت من به خصوص در چند ماه اخیر این است که موسوی خاموش شده و جای خالی او را در سپهر مطبوعاتی و سیاسی همسرش رهنورد گرفته است . این رهنورد است که هر از چندگاه مصاحبه ای آنچنانی و شجاعانه با مطبوعات جهان یا مطبوعات در تبعید ایران انجام میدهد که دولت ایران و امثال کیهانیها را از خشم منفجر میکند . اوست که به دیدار زندانیان سیاسی میرود و موسوی این اواخر حتی او را در این دیدارها همراهی نیز نمیکند . رهنورد است که میگوید جنبش سبز جبهه ای است متحد از همه نیروها حتی سکولارها و همه در آن همراهند . رهنورد است که بیش از موسوی به سرکوبهای  دهه شصت معترف است و معتقدم اگر وابستگیها و دلبستگیهای او به شوهرش نبود حتی بیش از این نیز آن سرکوبها  را محکوم میکرد . رهنورد است که مستقیمتر از موسوی در مورد هدف نهایی جنبش سبز سخن میگوید و آن را حصول دموکراسی و نه بازگشت به عصر طلایی خمینی میداند . رهنورد است که معتقد است مسئله حجاب و پوشش زنان یک امر خصوصی و شخصی است و نباید به زور به آنان تحمیل شود .

به شخصه اینرا که یک زن رهبر جنبش سبز ایران شود بد نمیدانم . در داخل ایران مردم نشان داده اند که رهبری یک زن را میتوانند قبول کنند و حتی گاه زنان در انتخابات بیش از مردان رای می آورند ، ضمنا جنبش زنان ایران با رهبری رهنورد یکپارچه تر و متحدتر وارد مبارزه خواهد شد . در سطح بین المللی نیز رهبری یک زن در جنبش آزادیخواهی ایران اعتبار آن را نزد جهانیان بیشتر خواهد کرد و تصویری را که هنوز متاسفانه بسیاری از افراد در خارج از ایران دارند عوض میکند . بسیاری در خارج ایران فکر میکنند زنان در ایران هنوز یک گروه زیر سلطه اند که با خاموشی و رضایت سلطه مردان را تحمل میکنند و اصولا ایران یک کشور مردسالار عقب مانده است و رهبری یک زن در ایران همچون یک شوک برای اینان خواهد بود تا مارا از اکثر کشورهای خاورمیانه متمایز یابند .

سران جنیش سبز چه بخواهند و چه نخواهند رهنورد هر روز بیشتر از روز پیش گوی سبقت از موسوی میرباید و بیشتر مطرح میشود . امیدوارم همه همراهان و همرزمان جنبش دموکراسی ایران نیز این حقیقت را دریابند و این شیرزن مبارز را در مسیری که در پیش گرفته تنها نگذارند. میدانم که بر بسیاری از مبارزان سخت می آید که نقش مهم رهنورد را بپذیرند. اما گاه تاریخ بازیهایی دارد که با آنچه ما میخواهیم و آرزو داریم فرسنگها فاصله دارد و چه  بسا پیش آمده که  همین کرشمه های تاریخ ،از راهی دیگر، خلاف انتظار روشنفکران ،  ملتی را به هدفی که میخواسته رسانده است .  در مورد نقش نهایی رهنورد نیز این تاریخ است که تصمیم خواهد گرفت اما ما نیز نباید چشم بر حقیقت ببندیم و نقشی را که رهنورد اکنون بر عهده گرفته از نظر دور داریم .

«پیروزی نزدیک است»

«دوراندیش»

رضاخان احمدی نژاد چه کسی است ؟ (دوراندیش)

گاهی تاریخ به نحو تاثر انگیزی تکرار میشود . کودتای سوم اسفند 1299 سید ضیا که به سرداری رضا خان قزاق انجام شد نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران و جنبش مشروطه بود. در آن کودتا رهبر سید ضیا بود و کسی زیاد به رضا اهمیتی نمیداد . همه از سید ضیا صحبت میکردند و او را به عنوان دیکتاتور جدید ایران به رسمیت میشناختند و غافل از این بودند که پشت پرده قدرت واقعی در دست این کلنل بی نام و نشان هنگ قزاق است . رضا خان به تدریج قدرت را قبضه کرد و هیچ یک از سیاستمداران استخواندار و با سابقه دوران مشروطیت نتوانستند جلودار او شوند .

سوال اینست ، پشت سر این دلقک مضحک و پریشانگوی فعلی چه کسی ایستاده . که در پشت پرده منتظر است که قدرت را در دست بگیرد و هم جناح احمدی نژاد و هم روحانیون را از صحنه خارج کند؟

 

«دوراندیش»

حزب کمونیست چین چگونه خود را نجات داد و جمهوری اسلامی چگونه سقوط کرد (دوراندیش)

اخیرا فرصتی دست داد تا در سفری چند هفته ای اوضاع چین را از نزدیک ببینم . سفری بود عبرت آموز که تفاوتهای حکومتهای چین و ایران را به روشنی نشانم داد .

کشور چین در عصر مائو از دورانی مانند زمانه انقلاب ما گذر کرد . البته آنان در گیر یک جنگ خونین هشت ساله که کل نیروهای مملکت را تحلیل ببرد نشدند . ولی خرابکاریهای مائو کم از جنگ هشت ساله نداشت . او ابتدا با تاکید بر نقش روستاها سعی کرد صنعت کشور را به روستاها منتقل کند که مواجه با یک فاجعه اقتصادی و قحطی شد که ملیونها نفر در طی آن قحطی جان خود را از دست دادند . سپس در مبارزه ای در داخل حزب برا ی تصاحب کامل قدرت کشور را به ورطه انقلاب فرهنگی کشاند . دانشگاهها برای یک دهه بسته بودند و تمام جوانان را به زور به روستاها بردند تا در آنجا کار کنند . این دوفاجعه و امر پرستش رهبر تا حد یک خدا درسی شد برای رهبران آینده چین . پس از فوت مائو آنها به خود جنبیدند و از شر بازماندگان مائو به رهبری بیوه رقاصه او خلاص شدند . تنگ شیائو پینگ بر سرکار آمد که عقیده داشت فرقی نمیکند گربه سیاه باشد یا سفید ، اگر خوب موش بگیرد کافی است . یعنی فرق نمیکند ما از چه رژیم اقتصادی پیروی کنیم فقط کافی است که بتوانیم رفاه و اسایش را برای مردم خود به ارمغان آوریم . او به  تدریج فضای اقتصادی مملکت را باز کرد و سرمایه داری به تدریج جایگزین کمونیسم شد . اکنون شاید به جرئت بتوان گفت چین ، بر خلاف نام کمونیست خود ، سرمایه داری ترین کشور دنیاست . اگر میخواهید سرمایه داری لجام گسیخته را ببینید باید به چین بروید . در مقایسه با آنچه در چین میگذرد رژیمهای آمریکای شمالی و اروپا سوسیالیست هستند . ولی این سرمایه داری تا اینجا برای چین کار کرده است . با یک رشد اقتصادی در حد ده درصد در سال گروههای عظیمی از مردم چین از قعر فقر مطلق به سطح طبقه متوسط رسیده اند . مردمی که تا یک نسل پیش یخچال و  تلوزیون نداشتند و همه در آپارتمانهای اشتراکی از آشپزخانه های مشترک و توالتهای مشترک استفاده میکردند اکنون لا اقل یک آپارتمان کوچک دارند . درست است که ملیونها نفر هنوز در فقر هستند ولی هیچ سیستمی نیمتوانست مردم چین را از قعر فقر به این سطح برساند .

حزب کمونیست چین پس از شورش تیان آن من در سال 1989 وارد یک معاهده نانوشته با مردم خود شد . حزب از همه حوزه های و زمینه های اجتماعی عقب کشید و به داخل شهر ممنوعه خود خزید . اکنون در چین اثری از وجود حزب به چشم نمیخورد . شما اگر در خیابانها راه بروید یا با مردم صحبت کنید مثل اینست که قدرتی به نام حزب کمونیست وجود ندارد . همه به یاد داریم دوران انقلاب فرهنگی و کمی پس از آن را که در و دیوار فقط پوشیده از شعارهای حزبی و عکسهای رهبران حزب بود و یک جریان مداوم تبلیغات حزبی از بالا به پایین به سوی مردم روان بود . همه باید یک کتاب سرخ مائو را حمل میکردند . در هر محله و کوی و برزن ماموران حزب بر کوچکترین جزئیات زندگی مردم نظارت میکردند . یادم است در یکی از فیلمهای تبلیغاتی آن زمان نشان میداد یکی از ناظران حزب وارد خانه یک فرد معمولی شده بود و انگشت خود را بر میز او میکشید که نشان دهد روی میز تمیز نشده و خاک دارد و آن فرد باید میز را تمیز میکرد . کنترل و نظارت حزب تا این حد بود . اما اکنون واقعا اثری از حزب در زندگی مردم مشاهده نمیشود . حزب به داخل دیوارهای شهر ممنوع خود خزیده و به کلی از دخالت در زندگی روزمره مردم دست کشیده . دختر و پسر آزاد هستند هر جور میخواهند لباس بپوشند و هر جور میخواهند رابطه داشته باشند . مردم میتوانند به راحتی به خارج سفر کنند و برگردند . سپهر اجتماعی از دخالت حزب در امان است . فقط روابط سیاسی شدیدا کنترل میشود . اما حزب با ادامه رشد اقتصادی باور نکردنی مردم را راضی نگاه داشته . هر فرد چینی میتواند بیست سال پیش را به خاطر بیاورد که اصلا نمیدانستند یخچال و تلوزیون و وسائل مصرفی و لباسهای آخرین مد و غیره چیست و با اکنون مقایسه کند که چین تبدیل به بزرگترین تولید کننده و بازار جهان شده است . همین امر نسل فعلی را راضی نگاه داشته . ضمنا هر چند سال هم یک جشن و فستیوال بزرگ داخلی یا بین المللی به راه میندازند تا به مردم بگویند که چین اکنون یکی از قویترین کشورهای دنیاست و میتواند تمام برنامه های بین المللی را در داخل اجرا کند . المپیک را در 2008 برگزار کردند و اکنون اکسپو 2010 را دارند . مردم احساس غرور و افتخار میکنند که پس از صد سال سقوط و  انحطاط اکنون به جایی رسیده اند که میتوانند تمام این برنامه های بین المللی را در چین داشته باشند .

در نهایت اینکه رهبران عاقل حزب کمونیست به موقع متوجه شدند که اگر 180 درجه تغییر جهت ندهند سقوط حکومتشان حتمی است و تغییر را پذیرفتند . اول اینکه از زندگی روزمره و خصوصی مردم به کلی خارج شدند و مردم را آزاد گذاشتند هر طور میخواهند در زندگی خصوصی خود رفتار کنند و حزب کاری به کار مردم در این زمینه ندارد . دوم اینکه با برنامه ریزی عاقلانه یک رشد اقتصادی ده درصدی ایجاد کردند که مردم هر سال میبینند که به طور محسوس از سال قبل وضعشان بهتر است و در نتیجه فعلا راضی و ساکت هستند.

اما انقلاب ایران سی سال پس از 57 چه کرده ؟ رهبران بی خرد و بی بصیرت این انقلاب نمیتوانند و ظرفیت تغییری مثل چین را ندارند تا بتوانند حکومت خود را نجات دهند . هنوز هم مثل ابتدای انقلاب در همه امور روزمره زندگی مردم دخالت میکنند . حجاب و لباس و پوشش و پارتی و روابط زن و مرد و غیره همه در حیطه امور دولتی است . در و دیوار پر از تبلیغات دولتی است و بر خلاف چین جلوی تبلیغات گرفته نشده است . اقتصاد روز به روز بدتر میشود و رو به زوال و انحطاط میرود . مردم ایران وقتی خود را با سایر کشورها مقایسه میکنند درست نقطه مقابل مردم چین احساس حقارت و پسرفت میکنند .

آیا چنین حکومتی با مشیی که در پیش گرفته میتواند دوام آورد ؟ خیر! اینها مثل کره شمالی نیستند که درها را بسته و یک بازداشتگاه بزرگ را بر مردم خود تحمیل کرده . درهای ایران باز است و مردم میتوانند بروند و بیایند و اینترنت و ماهواره دارند و میدانند در دنیا چه میگذرد و سیستم سرمایه داری ایران اجازه استقلال از دولت را به مردم میدهد . دولت چند قطبی است و نه مانند حکومت کره شمالی یا کوبا یک قطبی و هرمی . چنین دولتی با سیاست ابلهانه ای که در پیش گرفته دوام چندانی نخواهد داشت .

«پیروزی نزدیک است»

«دوراندیش»

اخراج «اساتید سکولار» از دانشگاه آزاد ایران

به نقل از رادیو زمانه

مسئولان دانشگاه آزاد اسلامی ایران از اخراج تعدادی از استادن و اعضای هیأت علمی «سکولار» این دانشگاه خبر دادند.

کریم زارع، معاون پارلمانی دانشگاه آزاد اسلامی، امروز به خبرگزاری مهر گفت: «به این اعضای هیأت علمی که درباره آن‌ها گزارش‌هایی رسیده بود، تذکر داده شد اما وقتی با تذکر اصلاح نشدند، عذرشان را خواستیم.»

کریم زارع، معاون پارلمانی دانشگاه آزاد

این عضو هیأت امنای دانشگاه آزاد اسلامی، آمار اعضای هیأت علمی اخراج شده را اعلام نکرد و تنها گفت که «آمار زیادی نبوده است.»

زارع افزود: «اگر عضو هیأت علمی رسمی قطعی نبودند و پیمانی یا رسمی آزمایشی باشند که خیلی راحت عذرشان خواسته می‌شود اما تعدادی رسمی قطعی بوده‌اند که هیأت‌های انتظامی اعضای هیأت علمی درباره آن‌ها تصمیم‌گیری می‌کند.»

موج اخراج اساتید هم‌زمان در دانشگاه‌های دولتی ایران نیز در جریان است

حسن احدی، معاون آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی نیز اساتید سکولار این دانشگاه را «اقلیت محض» خواند که «نمی‌توانند بروز داشته باشند.»

اما معاون آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی گفت که با اخراج اساتید سکولار مخالف است.

وی افزود: «ما باید این اعضای هیأت علمی که البته خیلی خیلی معدود هستند را جذب کنیم. ما که یک مقدار ادعای مسلمانی بیش‌تری داریم باید بیش‌تر از خودمان مایه و وقت بگذاریم.»

اردیبشهت‌ ماه سال گذشته نیز اعلام شد که محمود صباحی، عضو هیأت علمی دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی به دلیل «ترویج افکار الحادی» از دانشگاه آزاد اخراج شده است. پیش از او دکتر نصیراحمدی و مهندس عماد مردانی از دراویش نعمت‌الهی گنابادی که در دانشگاه آزاد تدریس می‌کردند، اخراج شده بودند.

در بهمن سال ١٣٨٨ نیز دکتر مسعود رستمی، استاد جامعه شناسی سیاسی دانشگاه آزاد سنندج اخراج شد که اعتراض دانشجویان این دانشگاه را به دنبال داشت.

دانشگاه آزاد، ۳۵۷ واحد دانشگاهی و مرکز آموزشی در ایران، لبنان، امارات متحده عربی، بریتانیا، تانزانیا و ارمنستان دارد. وسعت فضای آموزشی، پژوهشی، فرهنگی، اداری، بیمارستانی، درمانی و بهداشتی، ورزشی و رفاهی دانشگاه آزاد به ۱۴ میلیون مترمربع می‌رسد.

بسیج و قله اورست (دوراندیش)

بسیجیه قله اورست رو فتح میکنه . ازش میپرسن چطور این کار رو کردید ؟ میگه پدرسوخته ها گفته بودن اون بالا ساندیس میدن .

آن روز که خمینی مرد (دوراندیش)

شاید در تمام زندگی فقط یکبار از شدت خوشحالی گریه کرده باشم و آنهم آن روز صبح بود. همیشه توی کتابها میخواندم که «طرف از شدت خوشحالی گریه کرد» و باورم نمیشد ولی آن روز صبح وقتی تلوزیون این خبر را داد از شدت خوشحالی هق هق گریه کردم . از چند هفته پیش معلوم بود این بابا رفتنیه . تلوزیون دائم از مردم میخواست برای سلامتش دعا کنند. یادم نمیرود  یکبار هم خمینی را نشان  دادند توی تخت خوابیده بود با شبکلاه سفیدش و برادرش کنار دستش بود . آن روزها همانطور که گفتم دائم رادیو و تلوزیون از مردم میخواستند برای سلامتی امام دعا کنند. همه منتظر بودیم که طرف اینبار رفتنی باشد به خصوص بعد از سرکشیدن جام زهر و اینکه نتوانسته بود عراق را نیز تصرف کند خیلی برحضرت آقا  گران آمده بود و روی سلامتش تاثیر گذاشته بود.

صبح خیلی زود با کمی دلشوره و انتظار ساعت پنج پاشدم و رادیو را روشن کردم . دیدم قران پخش میشود و از برنامه های معمول خبری نیست  . با مطالعه  تاریخ شوروی خیلی خوب میدانستم که هر موقع یکی از رهبران حزب کمونیست می مرد رادیو از سه روز قبل از اعلام خبر شروع به پخش سرودهای انقلابی میکرد و اینطوری مفسران خارجی و مردم شوروی حدس میزدند که طرف مرده . امیدوار شدم ولی سعی میکردم خیلی به خودم امید ندهم که مبادا باز رادیو شروع کند که به کوری چشم دشمنان امام زنده هستند و رفسنجانی دروغگو دوباره برود بالای تریبون نماز جمعه مثل آن بار که گفت امام هنوز مادرشان زنده هستند و دشمنان آرزوی مرگ ایشان را دارند.

نمیدانم چه ساعتی بود ولی هنوز صبح زود بود و هوا تازه روشن شده بود و خیابانها خالی خالی بود ، شاید ساعت شش صبح بود.  تلوزیون راروشن کردم برای اخبار ،یکدفعه گوینده اخبار آمد و با آن صدای محکمش اعلام کرد : «روح خدا به خدا پیوست » حتی حالا هم که این را مینویسم با به یاد آوری آن لحظه  تنم مور مور میشود . باورم نمیشد . باورم نمیشد این جلاد خونخوار که  صد ها هزار ایرانی بیگناه را روانه گور کرده بود مرده است . احساسی که داشتم مثل احساسی بود که ملیونها قربانیان جنگ دوم با شیندن خبر مرگ هیتلر داشتند و یا زندانیان گولاگ در روسیه وقتی خبر مرگ استالین را شنیدند .

بعد تلوزیون برای اینکه خیال مردم را راحت کند احمد آقا را نشان داد که کنار جنازه باباش داشت مطابق معمول گریه میکرد (از بس این آدم در مواقع مختلف گریه میکرد بهش میگفتند احمد گریان ). دیگر نمیدانم چه شد . تمام بغض آن ده سال زد بیرون. های های گریه میکردم . گریه میکردم به خاطر دوستانم که زیر شکنجه در اوین کشته شده بودند . به خاطر دوستانم که اعدام شده بودند . به خاطر آن پدری از آشناهایمان که سه پسرش را در اوین یکی پس از دیگری اعدام کرده بودند . به خاطر آن جوانهای دوازده سیزده ساله ای که فقط به خاطر فروش یکی دوروزنامه مجاهد یا چپی در جا در خیابان کشته شده بودند . به خاطر آن جوانی که در قم توی خیابان با روزنامه مجاهد دستگیرش کرده بودند و حاج آقا خلخالی از ماشینش پیاده شده بود و تفنگ یکی از پاسدارها را گرفته بود و  همانجا به دست مبارکش  او را کشته بود . به خاطر آن پنج هزار نفری که سال 60 اعدام شده بودند و آن سه هزار نفری که سال 67 در زندانها قتل عام شده بودند و آن صدها هزار نفر نوجوان بیگناهی که در جبهه ها قربانی جاه طلبی جنون آمیز این مرد برای انتقا م از صدام و تصرف عراق شده بودند.

رفتم روی بالکن .هنوز صبح زود بود کسی بیرون نبود. میدونستم اون روز دیگه تعطیله ، حتی اگر هم تعطیل نمیشد من سر کار برونبودم . دویدم رفتم پایین سوار ماشین شدم که بروم بیرون خیابانها را ببینم . تمام شهر رو چرخ زدم . به خصوص یادمه از جلوی دانشگاه تهران رد شدم . مردم بی تفاوت داشتند میرفتند سر کار و زندگی .  حتی یک نفر را ندیدم که گریان باشد . هیچ گروهی هم در خیابانها راه نیفتاده بود . اصلا انگار نه انگار که این بابا مرده .

آن هیستری راکه در فیلمهای تشییع جنازه خمینی  میبینید بعدا درست کردند و  با تبلیغات شدید وفشرده در ظرف سه روز و با آوردن صدها هزار نفر از دهات و شهرستانها به تهران وگرنه مردم تهران روزاول هیجان خاصی نشان نمیدادند . فیلمها ی تشییع جنازه و عزاداریها را باور نکنید . هر حکومت دو زاری دیکتاتوری خیلی راحت میتواند از این برنامه ها راه بیندازد.

خیلیها از مردن این بابا خوشحال بودند ولی جرئت نمیکردند توی کوچه وخیابان خوشحالی خود را نشان بدهند. آن موقع دهه شصت بود، نه حالا.  رژیم در کمال قدرت و قساوت و  بسیار بیرحم بود و هزار هزار اعدام میکرد نه مثل حالا پنج تا پنج تا . مردم جرئت نداشتند جیک بزنند و هنوز مثل حالا گروههای بزرگی از حکومت از آن جدا نشده بودند تا زیر چتر مخالف آنان مردم بتوانند مخالفت خود با کل جمهوری اسلامی را ابراز کنند و ضمنا پس از سالها انقلاب و قتل عام و کشتار و قحطی و جنگ و بمباران مردم خسته تر از آن بودند که اصولا هیچگونه عکس العمل جمعی نشان دهند . نسل جدید و تازه نفسی باید به میدان می آمد تا جنبش سبز به راه بیفتد.

یادم می آید تعطیلی  را چند ساعت بعد اعلام کردند چون معلوم بود اینقدر دستپاچه شده بودند که حتی یادشان رفته بود به فکر مراسم خاکسپاری و تعطیلی و غیره بیفتند. بعد هم ماجرای عزاداریهای هیستریکال که رادیو و تلوزیون و مساجد به آن دامن زدند پیش آمد . جنازه بابا را بردند گذاشتند توی یک یخچال بقالی بالای یک دیوار کانتینر که همه بتوانند ببینند وسط آفتاب سوزان مصلی و آن بیابانی که شهرستانیها تویش خیمه زده بودند و مثل اینکه به پیک نیک آمده باشند زیر اندازها و پتوها را پهن کرده بودند و توی سر میزدند. واقعا که مراسم هم در حد شعور آخوندهای غیر از قم ندیده ما بود . آخر چه کسی مراسم وفات یک دیکتاتور کبیر را اینطور برگزار میکند که جنازه بابا را بگذارد توی یخچال بقالی بالای سه ردیف کانتینر؟ یادم می آید از بزرگراه که رد میشدیم میشد باد توی یخچال را دید که کفن سفیدش را میزد هوا. جوک شده بود که آقا را گذاشتند توی آکواریوم . بعد هم که افتضاح به خاکسپاری و تکه پاره شدن کفن و جنازه زیر هجوم توده های هیستریک .

اضافه کنم این را مقایسه کنید با مرگ طالقانی . صبح که رادیو اعلام کرد فوت کرده مردم کرور کرور ریختند اطراف دانشگاه تهران . همه سرویسها بند آمده بود . من خودم از شهر آرا اجبارا پیاده رفتم تا دانشگاه تهران برای اینکه اصلا اتوبوس و تاکسی گیر نمیامد . تمام طول راه خیابانها پر از جمعیت بود که خودجوش به سوی دانشگاه تهران سرازیر بودند بدون اینکه حکومت اصلا تبلیغاتی کرده باشد و یا برنامه ریزی و برنامه ای اعلام شده باشد.  هزاران نفر جمع شده بودند اطراف دانشگاه و توی دانشگاه و من خودم میدیدم خیلیها کنار دانشگاه روی جدول خیابان نشسته بودند و های های گریه میکردند . آن موقع هنوز خیلیها طرفدار انقلاب بودند. اکثر روشنفکرها هنوز طرفدار انقلاب بودند برای اینکه بساط به اصطلاح «امپریالیسم خونخوار آمریکا» را بر هم ریخته بود و شاه را فراری داده بودو هنوز امید فردای بهتری میرفت .  گذشته از آن طالقانی اصلا آدم دیگری بود و در همان مدت کوتاه بعد از انقلاب اذیتش کرده بودند و کلاهش با آقا توی هم رفته بودو  اگر زنده مانده بود مطمئنا خمینی حساب او را هم مثل شریعتمداری و منتظری میرسید . خلاصه اینکه عزاداری برای طالقانی واقعا از ته قلب و خودجوش بود. من خودم به چشم خود آقایان شیک و پیک و خانمهای تی تیش مامانی رو دیدم که اطراف دانشگاه تهران گریه میکردند . اما عزاداری برای خمینی تمام مصنوعی و صحنه ریزی شده بود.

«دوراندیش»

ارسال به: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: ::

چهار مادر عزادار دستگیر شدند

آسیه امینی ، رادیو زمانه ، 22 مهر

 

مادران عزادار با سازمان مجاهدین خاق ارتباط دارند و زهرا رهنورد هم به ایشان خط می‌داده است!

این آخرین شاهکار خبری روز گذشته است که در برخی روزنامه‌های اصولگرایان در ایران و پس از آن در برخی رسانه‌ها منتشر شد. نویسنده‌ی خبر یا به عبارتی سازنده‌ی خبر، تلاش کرده است از حداکثر امکانات موجود برای زدن یک تیر به چندین هدف، استفاده کند.

در این خبر بازداشت چهار زن از گروه مادران عزادار از یک سو به ارتباط آنها با سازمان مجاهدین خلق نسبت داده شده که البته این روزها مثل پیاز داغ برای چاشنی و تزئین بسیاری از پرونده‌های معترضان به نتایج انتخابات، به کار می‌رود. از سوی دیگر نیز بهانه‌ای شده برای وارد کردن اتهامی به زهرا رهنورد که این روزها زنانه بر سر جسارت خویش مانده و بیش از سایر سیاستمداران معترض و غیر معترض، به نقد نقاط سیاه گذشته‌ی سیاسی بسیاری از حکومتگران ایرانی پرداخته است؛ سیاستمدارانی که زمانی خود و همسرش نیز از آنها بودند. جسورانه‌ترین اظهارنظر در این زمینه نقد اعدام‌های دهه شصت است. جسارتی که بدون شک بر بسیاری از حکومتگران ایران گران آمده است.

حزب الله بد میکند ، برای آینده خود بد میکند (دوراندیش)

امروز دیدیم حزب الله برای احمدی نژاد در جنوب لبنان چه مایه ای گذاشت و چه پستانی به تنور چسباند . جمعیتی که یک دهمش هم در ایران زحمت گردهمایی برای این مردک را به خود نمیدهند و تازه آنها هم که می آیند به فرمایش است و نه از روی میل ، در لبنان با شور و اشتیاق برای این دیکتاتور خونخوار هلهله میکردند . ولی حزب الله بداند بد میکند ، برای آینده خود بد میکند . ملت تحت ستم ایران این هلهله ها را فراموش نخواهد کرد . این هلهله و  اشتیاق در استقبال از دیکتاتور خونخواری که  در یک سال گذشته از کشته در ایران پشته ساخته و زندانها را پر کرده درست و اخلاقی نیست و حزب الله نتیجه آن را خواهد دید . بعد از سرنگونی جمهوری اسلامی خواب حمایت از سوی دولت دموکرات آینده ایران را ببینند . بدانند که اینها نیز همچون رهبرشان رفتنی هستند .

«پیروزی نزدیک است»

«دوراندیش»

نگذاريد يک معلم گمنام تنها به جرم آن که تنهاست اعدام شود! نامه سکينه حبيبی، همسر عبدالرضا قنبری معلم محکوم به اعدام

21 مهر

بسم الله الرحمن الرحيم

مقامات فرهنگی و تمامی وجدان‌های بيدار در سراسر جهان
کانون‌های معلمان
سازمان‌های حقوق بشری

سال‌ها پيش زمانی که در ايام دانشجويی با دو مناسبت جهانی پنجم و دهم اکتبر آشنا شدم، هرگز گمان نمی‌بردم که اين دو روز چه ارتباطی با هم می‌توانند داشته باشند و يا چه اتفاقی می‌تواند زندگی مرا به نحو توامان به اين دو مناسبت گره بزند. پنجم اکتبر روز جهانی معلم و ۱۰ اکتبر روز جهانی مبارزه با اعدام است. البته در ايران ما روز معلم را با سال‌روز شهادت استاد مطهری شناخته و اعدام هم که حکمی قانونی برای برخی جرايم محسوب می‌شود.

هم اکنون سال‌ها از آن روزها گذشته و جز مراسم‌های رسمی و تشريفاتی، ديگر خبری از انديشه‌های استاد مطهری نيست. فردی که مظهر آزادانديشی در حوزه دين و سياست بود. فردی که به من و امثال من آموخت حجاب اجباری، ارزش زن مسلمان محسوب نشده و بسياری از زنان نسل مرا به گزينش اختياری پوشش و هويت اسلامی رهنمون ساخت.
امسال اين دو مناسبت جهانی در حالی فرا می‌رسد که عبدالرضا قنبری معلم گمنامی که به جهت عدم عضويت در هيچ سازمان و حزب سياسی، سرنوشتش برای هيچ کس مهم نيست، در انتظار اجرای حکم اعدام به سر می‌برد و هيچ فرد و يا نهاد سياسی و فرهنگی پيگير وضعيت وی نبوده و هيچ اقدامی برای توقف اين حکم صورت نمی‌پذيرد.
اخيراً آگاه شدم که دکتر صدر حاج سيد جوادی در نامه‌ای خطاب به دبيرکل سازمان ملل متحد، پاپ و رييس اتحاديه اروپا خواستار اقدامات اين شخصيت‌ها به منظور توقف اجرای حکم عبدالرضا قنبری شده است که گمان نمی‌کنم اقدام خاصی از سوی اين مقامات صورت گرفته باشد.
اکنون منم زنی خسته و هم سرنوشت با عبد الرضا که ماه هاست از تاييد حکم اعدامش می گذرد .
منم زنی که هر روز را با هزاران وعده مقامات قضايی به صبح می رسانم و امروز در آستانه روز جهانی معلم و روز جهانی مبارزه با اعدام نا اميد از همه مراجعات و مکاتبات مکرر با مقامات سياسی ، قضايی و حتی مراجع عظام تقليد برای نجات معلمی نمونه ودلسوز که هر لحظه را با ياد شاگردانش می گذراند و پدری که دو فرزند تيزهوشش هر لحظه را در انتظار دست نوازشگرش سپری می کنند و مردی که در اين بحبوحه و کشاکش دهر نيز به همسرش يادآور می‌شود که عاشق انسان است، حتی اگر اين انسان به او ظلم کرده باشد و قاضی و بازجويی باشند که چنين سرنوشت هولناکی را برای او رقم زده‌اند، ماهها سکوت خود را شکسته و از تمامی جهانيان و به ويژه سازمانهای فرهنگی و حقوق بشری استمداد می طلبم تا اگر وجدان بيداری در هستی نفس می کشد مانع اجرای حکم اعدام همسرم شود.
نمی‌دانم درست است اگر از سازمان‌های فرهنگی و در راس آنان بنياد يونسکو درخواست کنم که اگر سرنوشت همسران و پدران در دستور کار شما قرار ندارد، لطفا نگذاريد که يک فعال فرهنگی و يک معلم گمنام تنها به جرم آن که تنهاست و کسی را ندارد به سرنوشت جنايتکاران دچار شده و اعدام شود.

سکينه حبيبی
همسر دردمند و بی‌پناه عبدالرضا قنبری

اعتراض دانش آموزان دبیرستان فرهنگ به همسر مجتبی خامنه ای

21 مهرماه

پس از انتشار نامه اخیر رئیس قوه قضائیه به رهبر جمهوری اسلامی که در آن به نقش برجسته مجتبی خامنه ای در صدور احکام دادگاهها و وضعیت زندانیان سیاسی اعتراض شده بود، دانش آموزان دبیرستان غیرانتفاعی فرهنگ متعلق به غلامعلی حداد عادل روز چهارشنبه ٢١ مهرماه، به زهرا حداد عادل همسر مجتبی خامنه ای در مورد نقش همسرش در فجایع اخیر شدیدا اعتراض کرده اند

بی‌توجهی مسئولان زندان اوین به وضعیت مجید دری

در حالی‌که مجید دری، فعال دانشجویی به پزشک متخصص برای درمان بیماری خود نیاز دارد، مسئولین زندان اوین از اعزام او به مراکز تخصصی جلوگیری می‌کنند.

مجید دری دچار مشکلات شدید در ناحیه سر است و دچار سردردهای بسیار شدید می‌شود. دکتر داخلی  زندان یک ماه پیش دستور داده برای ام آر آی و ویزیت توسط دکتر مغز و اعصاب وی به خارج از زندان اعزام شود.

به گزارش خبرنگار رهانا، سامانه خبری خانه حقوق بشر ایران، با گذشت این مدت و تداوم بیماری دری هنوز اجازه ویزیت دکتر مغز و اعصاب را به وی نداده‌اندد. دری دچار سرگیجه شدید است که گاها تا ۴۸ ساعت وی را ازار می‌دهد.

مجید دری فعال دانشجویی و دانشجوی محروم از تحصیل است که از ۲۵ خرداد ماه سال ۱۳۸۸ بازداشت و در زندان اوین به سر می‌برد. وی به شش سال زندان توام با تبعید به زندان ایذه محکوم شده بود. طی هفته‌های گذشته  محل تبعید این عضو شورای دفاع از حق تحصیل به زندان اهواز تغییر یافت. وی هم اکنون در بند ۳۵۰ زندان اوین به سر می‌برد.

بازداشت سیامک میرزایی از فعالان دانشجویی در مغان

سیامک میرزایی فعال دانشجویی آذربایجانی در دانشگاه رشت عصر روز شنبه ۱۷ مهر ۸۹ در منزل پدری اش در شهر پارس آباد مغان بازداشت شد. به گفته نزدیکان خانواده سیامک میرزایی٬ ماموران امنیتی هنگامی که وی برای دیدار با خانواده از دانشگاه رشت به منزل پدریش در پارس آباد مغان آمده بود وی را بازداشت کرده‌اند.

به گزارش ساوالان سسی، ماموران به خانواده میرزایی گفته‌اند که آن‌ها این فعال دانشجویی را به اداره اطلاعات اردبیل خواهند برد اما وی تا کنون هیچگونه تماسی با منزل نداشته و این امر موجب نگرانی خانواده از وضعیت جسمی وی شده است.

میرزایی پیش از این نیز در اردیبهشت ۸۹ بازداشت و با ضمانت ۱۵ میلیون تومانی از زندان آزاد شده بود. دادگاه این فعال دانشجویی ۱۰ مهر ۸۹ در دادگاه انقلاب اردبیل برگزار شد.

میرزایی دانشجوی ترم آخر رشته مهندسی تولیدات دامی دانشگاه رشت است و در کنکور ورودی مقطع فوق لیسانس دانشگاه‌های دولتی ایران سال ۸۹ ستاره دار شده و از ورود به دانشگاه محروم شده بود.

تهدید آیت الله وحید خراسانی در آستانه سفر خامنه ای به قم

21 مهرماه به نقل از جرس:

جـــرس: منابع خبری جرس گزارش دادند آیت الله وحید خراسانی، بدلیل اینکه تصمیم داشت زمان سفر سیدعلی  خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی  به شهر قم، در آن شهر نباشد و به مشهد عزیمت کند، از سوی اداره اطلاعات قم تهدید شد و از سفر وی جلوگیری بعمل آمد.
در آستانه سفر رهبر جمهوری اسلامی به شهر قم، منابع خبری از تشدید جو پلیسی- امنیتی در آن شهر و کنترل آمد و شد شهروندان خبر می دهند و طبق گزارش ارسالی، ماموران امنیتی و لباس شخصی ها، در ورودی های قم همچنان به بازرسی خودروها مشغول هستند.